Yaşıyor musunuz? Yoksa yaşadığınızı mı zannediyorsunuz? Bu iki durumun farkında mısınız? Gelin aşağıdaki soruları yanıtlayın. Hangi durumda olduğunuza karar verin.
-Sizi coşkulandıran duygularınız var mı?
-Heyecanlandıran hayalleriniz var mı?
-Sezgilerinize güveniyor musunuz?
-Sağlıklı hazlara sahip misiniz?
-Kendinizle barış içinde misiniz?
-Olaylara iyi tarafından bakabiliyor musunuz?
-Paylaşmaktan mutluluk duyuyor musunuz?
-Yaşamınızdan keş keleri söküp attınız mı?
-Doğayla baş başa olmaktan keyif alıyor musunuz?
-Hangi yaşta olursanız olun, üretkenliğiniz devam ediyor mu?
-Geleceğe umutla mı bakıyorsunuz?
Yukarıdaki sorunlara evet diyebiliyorsanız korkmayın. Dolu dolu yaşıyorsunuz. Eğer; -Eğer kendi kendinizle kavgalıysanız
-Olumsuz duygulardan çabuk yıkılıyorsanız
-Duygusuz olduğunuza inanıyorsanız
-Hayalleriniz yoksa
-Yaşam=iş diyorsanız
-Artık çok geç. Bundan sonra benden ne köy olur ne de kasaba olur diyorsanız.
-Doğa dediğin nedir? Hayvanlarda sevilir mi diyorsanız
-İnsan, özellikle çocuk sevgisinden yoksunsanız.
-Gelecek hakkında karamsarsanız. Siz pek yaşıyor sayılmazsınız. En azından içiniz ölü.
İç hayatı ölülerden oluşmuş bir dünya düşünüyorum da, herhalde şöyle bir manzarayla karşılaşırdık.
-Böyle bir dünyada yaşayanların her şeyi farklı olurdu.
-Çevrelerine hep olumsuzluk yayarlardı.
-Ne anlayışları olur, nede hoşgörüleri olurdu.
-Anlamaktan ve anlaşılmaktan nasiplerini almış olurlardı.
Kısacası çekilmez bir dünya olurlardı.
Hiç unutmuyorum. Eğitim Enstitüsü Ruh Sağlığı Bilgisi teksirlerimin birinci kağıdının birinci sayfasının birinci cümlesi aynen şöyleydi: “Saadet Sar’i derler.” Yani mutluluk bulaşıcıdır. Eh mutluluk bulaşıcı ise mutsuzlukta bulaşıcıdır. Siz siz olun karamsarlığı tiryakilik haline getirenlerden uzak durmaya çalışın. Zira atalarımız ne demiş? “Körle yatan, şaşı kalkar.”