Ben arada bir bu köşede yaşam tarzımı paylaşıyorum okurlarla.. Çünkü köşe yazarları ve yazarların geçmişe dönük yaşamları veya gündelik yaşamlarını hep merak etmişimdir.. İş böyle olunca ben de ara sıra kendimden bahsediyorum.. Fotoğrafımın pek bir şey anlamlandırdığını pek sanmıyorum.. Bazen ben bile ”Nasıl bakış o öyle’ ‘diye kendime soruyorum.. O yüzden yazılarımla karakter tahlilimi size yansıtmaya çalışıyorum.. Ben bir şeyi merak edersem; herkesi o şeyi merak eder zannediyorum.. Yazılarımı bazen kafiyeli şiir gibi yazıyorum.. cümlelerin son kelimelerine bakarsanız anlayacağınızı sanıyorum!. Mesela ben Fenerbahçeliyim.. Siyasette çok partili sistemin içindeyim.. Yazı işlerinde az çok hünerliyim.. Özgürlüğümü her alanda lanse ederim.. Yürürken arada bir arkamı keserim.. Yapım gereği her işten şüphelenirim.. Yazarken televizyon izlerim; okurken radyo dinlerim.. Çizerken kopya çekerim.. Ayakta uyumasını iyi bilirim, askerde öğrenmiştim.. ”Ne ayaksın lan!.” diyenlere, ”sana ne lan!. ”derim.. Çayı demli içerim, sigarayı yerim, sıvı yakıt(!)eski hemşerim.. Ban kimse hesap soramaz çünkü bakışlarımla adamı uyuz ederim.. Sonuçta ölmeden önce bir yerlere gelmeliyim, Yoksa gözü açık giderim!.